Τα τελευταία δύο χρόνια, μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα. Βιώνει μία πρωτοφανή κρίση εμπιστοσύνης που απειλεί την ίδια την υφή της ελληνικής κοινωνίας.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, η οποία επιδεινώθηκε λόγω της κρίσης, όπως και σε πολλές άλλες χώρες εντός και εκτός ευρωζώνης. Επιπλέον, μετά από αρκετά χρόνια οικονομικής ανάπτυξης, από το 2009 η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση, το τέλος της οποίας δεν είναι ορατό.
Η κρίση εμπιστοσύνης είναι αποκλειστικό δημιούργημα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, ως αντιπολίτευση την περίοδο 2004-2009, υιοθέτησε τον πιο ακραίο λαϊκισμό. Ως κυβέρνηση, αφού καταρράκωσε την αξιοπιστία της χώρας, επιχείρησε κατόπιν να αποδόσει τα προβλήματα στις πολιτικές της πενταετίας 2004-2008. Η προσέγγιση αυτή δεν έχει βεβαίως καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Στην πενταετία 2004-2008 η ελληνική οικονομία παρουσίασε εξαιρετικές επιδόσεις. Υψηλή ανάπτυξη, αύξηση της απασχόλησης, βελτίωση των πραγματικών εισοδημάτων. Επιπλέον, στη διάρκεια της τετραετίας 2004-2007, πριν τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, υπήρξε σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή και προωθήθηκαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος επηρέασε την ελληνική οικονομία στην αχίλλειο πτέρνα της. Αυτή δεν είναι άλλη από την αναχρηματοδότηση του υψηλού δημόσιου χρέους, το οποίο συσσωρεύθηκε κυρίως στη δεκαετία του 1980, από τις τότε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά κυρίως μετά την κρίση εμπιστοσύνης που προκάλεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου στα τέλη του 2009, η αναχρηματοδότηση του χρέους, που επί δύο δεκαετίες είχε σταθεροποιηθεί στο 100% του ΑΕΠ, έγινε προβληματική. Αυτή είναι η πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.
Γιατί όμως βρέθηκε η Ελλάδα στις αρχές του 2010 στο επίκεντρο της κριτικής του διεθνούς τύπου, των διεθνών οργανισμών, των εταιριών αξιολογήσης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν η κατάσταση των δημοσίων οικονομικών είχε επιδεινωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο; Ο ένας λόγος είναι η κατασυκοφάντηση της χώρας από την ίδια της την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της. Ο δεύτερος λόγος είναι το ύψος του δημοσίου χρέους, το οποίο συσσωρεύθηκε κυρίως στη δεκαετία του 1980. Ο τρίτος συνδέεται με τη δραματική επιδείνωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά το 2009, λόγω της παγκόσμιας ύφεσης και του εκλογικού κύκλου. Ο τέταρτος λόγος συνδεέται με τις πράξεις και τις παραλείψεις της κυβέρνησης Παπανδρέου μετά τις εκλογές, και κυρίως με την κωλυσιεργία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα νέα δεδομένα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για μία κερδοσκοπική επίθεση διαρκείας κατά της Ελλάδος. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Η κρίση εμπιστοσύνης δημιουργήθηκε λόγω του ύψους του δημοσίου χρέους, της επιδείνωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά το 2009 λόγω της ύφεσης και του εκλογικού κύκλου, αλλά κυρίως λόγω κατασυκοφάντησης της χώρας και της καθυστέρησης λήψης αποτελεσματικών διορθωτικών μέτρων στα τέλη του 2009, που θα έπειθαν τις αγορές και τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, με παντελή έλλειψη δικής της στρατηγικής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, αφού καταβαράρθρωσε τη αξιοπιστία της χώρας, εκχώρησε το Μάϊο του 2010 την οικονομική πολιτική της Ελλάδας στην τρόϊκα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Υπέγραψε ένα δεσμευτικό μνημόνιο, το οποίο εξέφραζε τις απόψεις των τεχνοκρατών των τριών συνιστωσών της τρόϊκας, χωρίς καμμία διαπραγμάτευση, και ανέλαβε πρόχειρα σχεδιασμένες και εξωπραγματικές δεσμεύσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει την οικονομία και τη χώρα σε αδιέξοδο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα είναι πολιτική μυθολογία κακής ποιότητας.
Στο ιστολόγιο αυτό, με τεκμηριωμένα άρθρα τα οποία θα αναρτώνται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, έχει στόχο να αποκαταστήσει την αλήθεια για την οικονομία. Οι εξελίξεις μετά το 2009 δικαιώνουν την πολιτική της περιόδου 2004-2008, αντίθετα με τους ισχυρισμούς των λαϊκιστών του ΠΑΣΟΚ αλλά και μεγάλης μερίδας της Νέας Δημοκρατίας. Αν η πολιτική αυτή δεν είχε ανατραπεί κατά το 2009, η οικονομία θα βρισκόταν σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Θα αποδείξουμε μέσα από τεκμηριωμένα επιχειρήματα αλλά και στοιχεία ότι η σημερινή παρατεταμένη κρίση είναι αποτέλεσμα ολέθριων κυβερνητικών χειρισμών κατά τη διετία μετά τις εκλογές του 2009. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δημιούργησε μία πρωτοφανή κρίση εμπιστοσύνης, αγνοώντας τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και την ευαίσθητη κατάσταση των διεθνών αγορών. Τέλος, θα παρουσιάσουμε προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προϋποθέτει την επαναφορά και ενίσχυση πολλών από τις πολιτικές που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στην περίοδο 2004-2008. Απλοποίηση του φορολογικού συστήματος και μείωση των συντελεστών άμεσης φορολογίας, εκτεταμένες αποκρατικοποίησεις, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενίσχυση της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος, αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, περιορισμό των δαπανών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενίσχυση της ψηφιακής στρατηγικής, εξωστρέφεια. Η χώρα χρειάζεται ένα ισχυρό δημιουργικό σόκ, απέναντι στις δυνάμεις του κρατισμού και του λαϊκισμού, το οποίο θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, και το οποίο θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την επάνοδο σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου